موزیک

تمام احکامی که برای موسیقی ذکر شد، عیناً در مورد غنا صادق است و فرقی بین مجلس عروسی و غیر آن نیست.

مدّاحی زن در جائی که می‌داند نامحرم صدای او را می‌شنود، اگر موجب جلب توجه وتهییج نامحرم و یا مفسده دیگری گردد، حرام است.

غنا در قرآن، مرثیه، مداحی، اذان وغیره حرام است؛ اما با صدای زیبا خواندن ایرادی ندارد.

اقدام بزرگترها در گذاشتن نوار موسیقی حرام و غنا برای اطفال، حرام است؛ و تکلیف شرعی والدین، کوشش در آشنا کردن اطفال پیش از بلوغ بر موازین شرعی است؛ و حرام است به عذر این که بچه تکلیف ندارد، او را در ارتکاب هر عملی آزاد بگذارند.

احکام موسیقی

- حلال

- حرام: مناسب مجالس لهو و لعب باشد، و به سبب ویژگی هایی که دارد انسان را از خدای متعال و فضائل اخلاقی دور نموده و به سمت بی بندوباری و گناه سوق دهد، و یا ترس وقوع در گناه ایجاد شود.

نکاتی در مورد موسیقی حرام و تشخیص آن

کلاسیک یا غیرکلاسیک بودن، سنتی یا غیر سنتی بودن موسیقی، تأثیری در حرام یا حلال بودن موسیقی ندارد.

در حرمت و حلیت، وسیله تولید آن ملاک نمی باشد، بلکه موسیقی تولید شده ملاک است.

تجویز موسیقی در قالب نوار کاست یا سی دی توسط هیچ مؤسسه یا نهادی، مجوّز شرعی گوش دادن به آن موسیقی

و یا حلال بودن آن نمی شود، بلکه معیار تشخیص خود مکلف است.

پخش موسیقی از رادیو وتلویزیون به تنهایی دلیل بر حلال بودن آن موسیقی نیست.

گاهی شخصیت نوازنده یا کلام همراه آهنگ یا مکان و سایر شرائط در لهوی وحرام بودن موسیقی تأثیرگذارند و

مثلاً ممکن است برخی موارد فوق در کنار موسیقی موجب ایجاد فساد و سوق به سمت گناه گردد.

تهیبج شهوانی نبودن موسیقی و یا حزن آمیز بودن آن، موجب حلال شدن موسیقی نمی گردد.

موسیقی حرام، حرمتش ارتباطی با در خفاء یا علنی بودن آن ندارد.

اگر عرفاً موسیقی، مناسبت با مجالس لهو و لعب و عیش و نوش داشته باشد، اگر چه در شنونده، ظاهراَ تأثیری ندارد و او را به سمت شهوترانی یا گناه سوق نمی دهد، این موسیقی حرام است.

در حرام بودن موسیقی، تولید کننده یا نوازنده ی آن، چه مسلمان یا غیرمسلمان باشد، چه غربی باشد چه شرقی، تأثیری نخواهد داشت.

احکام موسیقی

تولید، تکثیر، گوش دادن به موسیقی

تولید، نواختن، تکثیر و گوش دادن به موسیقی نوع حرام، حرام می‌باشد؛ و درآمد حاصل از آن نیز حرام است.

تولید، تکثیر، ومعامله آلات موسیقی

تولید و استفاده و معامله آلات موسیقی که عرفاً استفاده حلال عقلائی دارد، اگر به قصد استفاده حرام نباشد، جایز

است.

اگر موسیقی حرام به گوش برسد، اما انسان با توجه و اختیار گوش ندهد، اشکالی ندارد.

اگر در حرام بودن موسیقی(پس از شناخت ملاک های آن) شک کردیم، گوش دادن و تولید آن جائز است، ولی ترویج موسیقی با اهداف عالیه نظام اسلامی سازگار نیست.

نواختن موسیقی حلال (مثل سرودهای انقلابی) در مسجد (یا سایر مکان های مقدس)، اگر موجب هتک حرمت به مسجد و مقدسات نشود، و به علاوه مزاحمتی برای نمازگزاران ایجاد نکند، جائز است.

اگر پس از مشورت با پزشک امین و متخصص، یقین شود که تنها راه درمان مریضی، موسیقی از نوع حرام است، به مقدار ضرورت برای معالجه استفاده از آن جائز است.

موسیقی و نهی از منکر

در صورتی نهی از منکر واجب است که مطمئن شویم تولید کننده یا شنونده موسیقی آن را از نوع حرام تشخیص داده، ولی با این وجود این حرام را مرتکب می‌شود.

توجّه:

در مورد فوق اگر به نظر خودمان موسیقی از نوع حرام است، نباید به آن گوش دهیم، اگرچه نهی از منکر بر ما واجب نباشد، چون در نظر ما موسیقی از نوع حرام است.